صندل نوعی کفش باز است که کف پا را از طریق تسمه ها، های کلیپ یا از طریق قوس و مچ پا تعمیر می کند. آن ها کفش هایی هستند که هم توسط مردان و هم زنان می توان پوشیده شد، اما زنان سبک های بیشتری دارند. صندل ها به دلیل ساختار بسیار ساده اش، اولین لوازم پا در تاریخ بشر هستند که از پیچیدن های بدوی تکامل یافتند. صندل ها در تمدن های باستانی ظاهر شده اند و ظاهر و ساختار آن ها شبیه «بستن کمربند یا طناب بر کف محکم» است.
صندل ها شامل سبک های مختلفی هستند: پایین تخت، پاشنه پا، پاشنه بلند، دهان ماهی، بانداژ، استخوان شاه ماهی، پوشش پا و دیگر سبک ها. عمدتاً پابرهنه پوشیده می شود و می توان آن را با جوراب نیز همسان کرد. گاهی صندل ها از انواع دیگر کفش ها غیرقابل تشخیص هستند، اما به طور کلی اعتقاد بر این است که صندل بیشتر پاها به ویژه پا ها را افشا می کند. این گونه کفش ها تهویه و خنک می شوند و برخی سبک های ساده حتی شبیه دمپایی هستند؛ این کفش ها در حال تهویه هستند. اما صندل و دمپایی یکسان نیست: صندل کف ضخیم تری نسبت به دمپایی، طرح های نفیس تر، مواد بیشتر دارد و می تواند در مکان های عمومی مانند مدارس و برخی موقعیت های شرکتی پوشیده شود.
صندل معمولاً در تابستان پوشیده می شود اما می توان آن ها را در بهار و پاییز نیز پوشیده کرد. در حال حاضر صندل به خصوص در زمستان پوشیده وجود دارد. در واقع پوشیدن صندل خارج از فصل، تابو نیست، یا حتی تجلی نوآوری آوانگارد است؛ اما در هنگام پیگیری مد نیز باید به دما و بدن توجه کنید. بهتر است برای گرم نگه داشتن یک جفت جوراب روی پاهایتان اضافه کنید.
با توجه به محدودیت مفاهیم سنتی و یا قوانین و مقررات سازمان های بزرگ اجتماعی، برخی از انواع صندل همان دمپایی است: آنها برای فعالیت های ورزشی، مناسبت های رسمی، و یا شغل در برخی صنایع مناسب نیست؛ با این حال کفش دهان ماهی و صندل با پاشنه بلند معمولاً برای بیشتر مناسبت های رسمی در دسترس هستند. حتی این صندل ها زمانی به نماد ظرافت و فضل برای زنان شاغل تبدیل شده اند.
در یک کلمه صندل به تدریج به نوعی لباس مد تبدیل شده است تا یک لباس ساده تابستانی.
